Dynamiczny postęp technologiczny, informatyzacja praktycznie każdej dziedziny ludzkiej aktywności, rozwój prac nad sztuczną inteligencją oraz rosnące zapotrzebowanie na tzw. zielone technologie stanowiły główne przyczyny zintensyfikowania w ostatnich latach prac inżynierów nad autonomicznymi i bezzałogowymi statkami morskimi. Partnerstwo firm Yara-Kongsberg Maritime jako pierwsze na świecie stworzyło w pełni bezzałogową, przyjazną środowisku (zerowa emisja CO2), częściowo autonomiczną handlową jednostkę morską Yara Birkeland. Eksploatacja statku Yara Birkeland, noszącego banderę Norwegii, powinna rozpocząć się do połowy roku 2022 i ma odbywać się wyłącznie na obszarze morza terytorialnego Norwegii (w związku z licznymi wątpliwościami dotyczącymi regulacji prawnomiędzynarodowych). Należy podkreślić, że niejasna sytuacja prawna statków autonomicznych i bezzałogowych stanowi jedną z głównych przeszkód uniemożliwiającą ich ogólnoświatową eksploatację (w czasach opracowywania większości regulacji z zakresu prawa morza i międzynarodowego prawa morskiego prawdopodobieństwo stworzenia morskich jednostek autonomicznych i bezzałogowych wydawało się bardzo niskie, a wręcz niemożliwe).

Ze względu na ogromny potencjał morskich jednostek autonomicznych i bezzałogowych, w szczególności możliwość ograniczenia udziału ludzi w transporcie morskim, istnieje silna potrzeba stworzenia odpowiedniego reżimu prawnego umożliwiającego powszechne wykorzystanie tych jednostek. Możliwość uniezależnienia transportu morskiego od czynnika ludzkiego jest niezwykle istotna dla ludzkości w ujęciu globalnym, szczególnie w kontekście pandemii wirusa SARS-COV-2. Ze względu na oparcie światowej gospodarki na transporcie morskim (transport ponad 90% światowych towarów odbywa się właśnie drogą morską), jak również niebezpieczeństwo powracania pandemii w przyszłości, powszechne wykorzystanie morskich jednostek autonomicznych i bezzałogowych stanowiłoby odpowiedź na tego rodzaju klęski.

Projekt ADMIRAŁ porusza problem braku wyczerpujących badaniach prawnych z zakresu prawa morza i międzynarodowego prawa morskiego dotyczących możliwości eksploatacji statków autonomicznych i bezzałogowych na świecie. W konsekwencji autorka prowadzi rozległą analizę sytuacji prawnej autonomicznych i bezzałogowych statków w prawie międzynarodowym (głównie w zakresie prawa morza) i determinuje bariery regulacyjne uniemożliwiające ich globalną eksploatację. Prowadzone badania mają na celu weryfikację centralnej hipotezy badawczej, takiej jak: współczesne prawo morza nie oferuje zadowalających ram prawnych pozwalających na ogólnoświatową eksploatacji morskich statków autonomicznych i bezzałogowych.